VOLVENDO AO REGO...(SÍNTESE DE PENSAMENTOS)
Manternir-se escèptic forma part d’un sentiment
d’orgull, perquè, malgrat els avanços tècnics, quan
ens referim al coneixement com a tal, succeeix
que ignorem moltes coses més que no pas sabem.
Joan Brossa (poeta, dramaturg, etc. català)
Tralos días incertos de mudanza e afonía. Si, perdín a voz por casesque 4 días. Agora que no novo (e temporal) piso temos balcón e escoitamos os xogos dos nenos, aproveito para retomar a bitácora e facer un pouco de síntese do pasado nestes días e da axenda dos seguintes. Si, como diría un cantautor que eu me sei “es el colmo de la vida contar lo que nos pasa”.
Este verán acompañaráme o polifacético Joan Brossa (xa pasei pola Casa de Cultura para aprovisionarme de libros) do que deixo boa proba no inicio deste post. E é que se trata dun dos moitos poetas/creadores (en sentido amplo) cataláns cos que me identifico en non poucas cousas.
Terei tamén como boa convidada a exposición de Kees van Dongen que anda por terres barcelonines, e da que darei boa conta en canto teña algo de tempo. Pois, mira ti, fun tamén convidado por unha boa amiga a pasar polo AFRICAT de Salt (Girona), no día de Burkina-Faso (terra soñada por min). Un festival sobre as culturas africanas e dirixido especialmente a popularizalas no contexto actual de recepción de inmigración africana nas comarques gironines. Así que niso andarei, entre clases de xaponés e actos de diversa índole (cinema, concertos, noites á fresca...) que supoño que se completarán no Día da Patria celebrado tamén na xigante BCN.
Iso para o futuro. Do pasado dicir, que de sobra em plau dicir que malia apoiar no anterior post a participación da CUP no parlamento do Principat de Catalunya, non estivo mal de todo ver como o devandito movimento político vai madurecendo e toma decisións por si propio, malia reter as ínfulas dalgúns incondicionais (entre os que me atopo). Queda dito, a CUP decidiu non presentarse ao Parlament. Mais gostei da decisión na súa forma. Para máis información recomendo ir á fonte directa.
Alén diso, non me deixa indiferente o acontecido na Folga do Metal de Vigo e tamén nas rúas de Teherán. Sucesos estes, marcados polas leituras mediáticas. Pola banda de Laíño, o de sempre moito varumbio e pouca repercusión, e pola de Lestrove moita repercusión porque lles peta a eles que así sexa. Conclusión: no meu País xa poden facer os movimentos sociais o que for que o silenzo terminal agocha as verdades máis sinceras cos seus monopolios monologados.
Escoitarán no mundo a voz que me aloumiña?
Amauta Castro
Girona, 23/06/09
amautacastro@hotmail.com
d’orgull, perquè, malgrat els avanços tècnics, quan
ens referim al coneixement com a tal, succeeix
que ignorem moltes coses més que no pas sabem.
Joan Brossa (poeta, dramaturg, etc. català)
Tralos días incertos de mudanza e afonía. Si, perdín a voz por casesque 4 días. Agora que no novo (e temporal) piso temos balcón e escoitamos os xogos dos nenos, aproveito para retomar a bitácora e facer un pouco de síntese do pasado nestes días e da axenda dos seguintes. Si, como diría un cantautor que eu me sei “es el colmo de la vida contar lo que nos pasa”.
Este verán acompañaráme o polifacético Joan Brossa (xa pasei pola Casa de Cultura para aprovisionarme de libros) do que deixo boa proba no inicio deste post. E é que se trata dun dos moitos poetas/creadores (en sentido amplo) cataláns cos que me identifico en non poucas cousas.
Terei tamén como boa convidada a exposición de Kees van Dongen que anda por terres barcelonines, e da que darei boa conta en canto teña algo de tempo. Pois, mira ti, fun tamén convidado por unha boa amiga a pasar polo AFRICAT de Salt (Girona), no día de Burkina-Faso (terra soñada por min). Un festival sobre as culturas africanas e dirixido especialmente a popularizalas no contexto actual de recepción de inmigración africana nas comarques gironines. Así que niso andarei, entre clases de xaponés e actos de diversa índole (cinema, concertos, noites á fresca...) que supoño que se completarán no Día da Patria celebrado tamén na xigante BCN.
Iso para o futuro. Do pasado dicir, que de sobra em plau dicir que malia apoiar no anterior post a participación da CUP no parlamento do Principat de Catalunya, non estivo mal de todo ver como o devandito movimento político vai madurecendo e toma decisións por si propio, malia reter as ínfulas dalgúns incondicionais (entre os que me atopo). Queda dito, a CUP decidiu non presentarse ao Parlament. Mais gostei da decisión na súa forma. Para máis información recomendo ir á fonte directa.
Alén diso, non me deixa indiferente o acontecido na Folga do Metal de Vigo e tamén nas rúas de Teherán. Sucesos estes, marcados polas leituras mediáticas. Pola banda de Laíño, o de sempre moito varumbio e pouca repercusión, e pola de Lestrove moita repercusión porque lles peta a eles que así sexa. Conclusión: no meu País xa poden facer os movimentos sociais o que for que o silenzo terminal agocha as verdades máis sinceras cos seus monopolios monologados.
Escoitarán no mundo a voz que me aloumiña?
Amauta Castro
Girona, 23/06/09
amautacastro@hotmail.com
posted by amauta @ 10:09 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home