GALIZA KARA KIMASHITA

Galiza kara kimashita (en xaponés, “veño de Galiza”)

Non sei se estiven ao pé dun deus antigo amigo do sol, pero do mesmo xeito no que Avilés de Taramancos me fixera enxergar casas en Chachahuí, un novo irmán de terra allea entrou na miña (nosa vida).
Agora que as flores abrollan polos maios arrecendentes de Ciutat, un cabaleiro samurai visitou esta terra. Recén retirado do seu berce en Kanazawa (norte de Honshu), un meu amigo comezou a intercambiar comigo lingua xaponesa por costumes occidentais. Na Terra do Abrente (Nihon), os cabaleiros samurai trazan con ferro o nobre cómaro combatente do bushido. E dise vento guerreiro ten o meu compañeiro de lingua unha invisíbel inclinación pola vida en continua sentinela. E así é.
Os homes-samurai da actualidade son seres que encarnan un especial respecto polo que lles arrodea. Meu amigo Tomi Chan deu boa mostra diso. Trátase dun rapaz xaponés que aterrou por terras catalás hai ben pouco. Ambolos dous, vítimas dunha forma de globalización plenamente fraternal decidimos intercambiar linguas. E neste último sábado, compartimos tamén Temps de Flors en Ciutat.
Moito se ten falado do carácter dos nippóns. Sobresae o seu sentido da amabilidade, da honestidade e da humildade. Trátase dun concepto antropolóxico anomeado Giri (deber mantido no tempo) e do Ninjo (sentimento humano). Estes dous elementos estarían en conflito (como se falaramos dunha traxedia grega) e froito deles nasce a visión brutal e estrema da vida dos xaponeses. Persoas que sosteñen un equilibrio difícil entre a sensibilidade absoluta e a capacidade de loita sen tregua.
Doutra banda, a expresividade xaponesa contén un 65% do discurso que oferecen oculto entre a súa expresión corporal. Eterno sorriso, diplomacia, complexas normas de educación. E eis outros dous conceptos antropolóxicos. Tatemo e honna. Tatemo é a verdade social e o honna a verdade individual. Feito polo que o idioma xaponés está cheo de dobres xogos, expresión atenuantes, readecuacións do discurso, evasivas...
Pero así son os nosos guerreiros da onda ( ou homes da onda). Samurai que viven nun mundo de forte colectividade e de non menos forte soidade, que os leva do doce son da música á morte pola honra.

Hajime mashite, Tomi Chan, yoroziku onegai shimasu.
Encantado de coñecerte, Tomi Chan, grazas por darme a túa amizade.

Amauta Castro
Girona, 14/05/08

amautacastro@hotmail.com