XEOGRAFÍA #2: CIUTAT

Acontece a hora do crepúsculo e a saraiba precipita Ciutat nun anverso agre, tenue. Linguas envolveitas de aves que infestan o ceo coa multitude torrencial das azas usurpadoras de nubes. Moreas de cristais cerámicos sementan a praza cun silenzo de estoupidos que se reflicte nun chan de xeo. O río é un espello firme, inquebrantábel. Só as oucas ceden partidas polo peso dos flocos boreais que coroan Ciutat e o bairro antigo. As laxes resisten.

…………………………………….

É noite xa. Escoito as doce de pedra cando xa ergue a estrelecida. Uns berros no xardín que circundan as edras. A vista que non chega albiscar o quen dos berros e o espello que se gorece na noite coas pasaxes dun libro. Laios tan brancos como a crueldade, cóengos da noite que revoan cando se desexa o pranto.

Amauta Castro

Girona, 24/09/09

amautacastro@hotmail.com