NATUREZA MANIFESTA: SOIDADE E SEPARACIÓN

Cada ser é único
e busca a súa palabra épica
Abdourahman Waberi, poeta de Xibuti

É probábel que a poesía conteña a esencia propia da literatura en si mesma. Pobos e máis pobos deste mundo cativo, xentes de perto e lonxe, teiman coas súas diferentes palabras, cos seus diferentes alfabetos e singularidades, en descifrar a estrutura dos soños e das realidades de cadansúa cultura. E iso mesmo, esa paixón polo autocoñecemento é a que me leva a percurar entre os individuos da miña especie o porqué da xénese dunha embondeira ou dun tótem inuit, o sagrado da Qaaba e a pulcritude do laicismo afrancesado.
Supoño que amo o bater das ondas do mesmo modo que Odiseo a viaxe. Pero xusto foi en Tagen Ata cando no paradiso dos cantís e no poderoso arume da Grande Fraga comprobei o valor das illas que malia non ser montes aconteceron nun óleo de Caspar David Friedrich do mesmo modo que eu puiden fotografar Ada fronte aos elementos do mar e a tarde.
Desde o romantismo alegórico dun fotograma,

Amauta Castro
amautacastro@hotmail.com

Girona, 10/01/08