AO CARÓN DO POBO

Nunca estarei entre estranhos e no exílio desde que esteja junto ao povo, falando para ele.
Jorge Amado, O Cavaleiro da Esperança

Aquiles é un mozo mapuche ao que coñecín esta semana. El é froito de varias migracións sucesivas. Das terras do Biobío, onde asulagadas as eiras o pobo subiu aos outeiros da Araucanía. Ao arrabaldo de Providencia, Santiago, Santiago de Chile, área metropolitana que contén os rezos afogados polo esquezo e o roubo da terra propia. E por último, ao destrozo da civilización occidental chamada Imperio, dígase Europa, Estados Unidos, ou mesmo Arxentina. Nun proceso de fuxida que os comunica con outros pobos.

Aquiles cóntame o que pasou coas xentes de Caupolicán. Os españois esquilmaron a raza, mais non acabaron con ela. O pinochetismo, negounos, dixeron deles que ficaran extinguidos. A socialdemocracia non os atende. As multinacionais queren as terras da encomenda, gañadas a Cornelio Saavedra.

Resposta: inspirados polo cabaleiro sen rostro que comanda as montañas do sureste mexicano, decidiron a revolta. As mulleres dirixen a Iliada, nembargantes Aquiles deixou a armadura en Chile.

Suceso: presidio, tolemia, emigración, lume, expropiación.

Heroe Aquiles, pobo Mapuche, herdeiros de Lautaro e Caupolicán; irmáns de noso, compatriotas das nacións que moran na outra beira do Lethes.

Amauta Castro
Girona, 22/01/07