ENTROIDO DO HÍO #2004

Lembras irmán o cruceiro que amencía connosco
en Hío
as luces na enseada
e a duna e a praia
cando a luz do cirio guiaba a pándiga
e eramos corrente poderosa na asemblea que accionaba
aras de soidade en Vilariño
seres mecánicos a estomballar o eucalipto na calzada
pois naquel enxeño ía o futuro profético da tradición marítima dun país
e a liberdade dos barcos capturados coma seres de Lilliput

Lembras agora o entroido con viño
e os deuses antigos que o munguían
para nós
coa noite que verquira incenso pola boca
e os camiños de Donón que transitaban mestos e rabusos
se cadra espallando a combustión dos ídolos ou sexa
María Soliña
Graña Bernardino
Joan de Cangas

E a modo lembras
despois de meses irmán
a treboada o remuíño
os desacordes lixados
da viaxe cando comezaba a noite a se albiscar
nas estrelas cando aparecían sen mar
e dos portos que eran de neve
porque todo refacía novo
poboando as persoas con costumes sorprendentes

Aos pándigos e pándigas que desfrutamos aquel entroido de 2004 no Hío, terra onde gardo eu mil celanovas e mundos particulares aos que se retorna desde a mente cada día.
Grazas.


amautacastro@hotmail.com

Girona 14/06/07