KAIROUÁN
O nómade abrazou
o vento do deserto
coma un recén nacido.
Esa era a súa casa.
Lino Braxe, O sangue dos árabes
Se cadra para continuar nese estado de tránsito que tento aprezamos, Ada e mais eu abrirémonos paso entre os mercados, as areas e os palmeirais da mediterránea Túnez.
Con nós, a espranza do cativo que pescuda nas fontes da medina de Kairouán e o azul berberisco dos ventos que proveñen do Formentor, e a hammada misteriosa que avanza en oposición ao sedentarismo obsceno de Occidente.
Somentes agardo que teñamos a sorte do xasmín...
Amauta Castro
Girona, 03/110/10
posted by amauta @ 1:59 PM
3 Comments:
Felicítote por este Haiku
Fermosa imaxe.
Son aficionado a poesía e de vez en cando tamén fago algún que outro Haiku
Grazas
Pois obrigadisimo, acabo de chegar de Túnez hai unhas horas, pero prometo botar un ollo á túa bitácora.
grazas!
Pois obrigadisimo, acabo de chegar de Túnez hai unhas horas, pero prometo botar un ollo á túa bitácora.
grazas!
Post a Comment
<< Home