CANTO XLV, Ezra Pound

CANTO XLV

Con Usura

Con usura non ten o home casa de boa pedra
Con ben cortados blocos e dispostos
de modo que o diseño o abeire,
con usura non hai paraíso pintado para o home nos muros da súa igrexa
harpes et lutz (harpas e laúdes)
o lugar onde a virxe reciba a mensaxe
e o seu bafo se proxecte pola fenda,
con usura
non se ve o home Gonzaga,
nin á súa xente nin ás súas concubinas
non se pinta un cadro para que perdure nin para telo na casa
senón para vendelo e cedo
con usura,
pecado da natureza,
é o teu pan para sempre farrapento,
seco coma papel, sen trigo da montaña,
sin a forte fariña.
Con usura incha a liña
con usura nada está no seu sitio (non hai límites precisos)
e ninguén atopa un lugar para a súa casa.
O arxina é afastado da pedra
o tecedor é afastado do tear
con usura
non chega la ao mercado
non vale nada a ovella con usura.
Usura é un parásito
penetra a agulla en mans da doncela
e paralisa o talento co que fía. Pietro Lombardo
non veu por usura
Duccio non veu por usura
nin Pier della Francesca; non por usura Zuan Bellini
nin se pintou “A Calunia”
Non veu por usura Angélico; non veu Ambrogio Praedis
non houbo igrexa de pedra coa sinatura: Adamo me fecit.
Non por usura St. Trophime
non por usura St. Hilaire.
Usura oxida o buril
Oxida a obra e ao artesán
Corroe o fío no tear
Ninguén tería aprendido a poñer ouro no seu diseño;
e no azur ten unha xaga con usura;
fica sen bordar a tea.
Non se atpa a esmeralda nun Memling
Usura mata ao neno no útero
Non deixa que o xove lle faga as beiras
Levou a sequedade até a cama,e xaz
entre a xove noiva e seu marido
Contra naturam
Eles trouxeron putas a Eleusis
Sentan cadáveres ao seu banquete
por mandato de usura.

Ezra Pound (poeta)

“reclamando cecais nai ou patria celta ou simplesmente pedra
without usura certas mediodías
calquera cousa do que non ten sombra...”

X.L.Méndez Ferrín, Con Pólvora e Magnolias

Eu tamén without usura, apropiaríame das pedras asinadas de cada catedral e das campás iniciais de Bastabales para poder practicar o Canto. Pois con usura o arxina non pode inventar idioma, nin da canteira escapar a música, como de certo se sabe.

Propoño claramente, unha profilaxe do sufrimento en forma de antepoética do horror. Pero se neste inverno alguén silencia o tráxico coro de España, eu ceibarei o sineiro de Anllóns á súa prol, without usura,naturalmente.

Amauta Castro
30/09/06