LOIS PEREIRO 2011
Disposta a encher de palabras os muros do mundo
A vellice
a cinsenta tebra rumo das illas e a oliveira de prata
Dirixiches estrelas chantadas na cifraxe imposíbel do vran
e nestora vai cativa a túa espranza inoservábel
vivías na abortiva proeza do orgullo xeneroso ti
espranza
sedimento
comezo
néboa maldizoada a néboa
ou patrón oblicuo das bretemosas mañás perto do averno
Estás patagónico e rebelde a asexar os ventos con violenta traxedia
Lois
xenreira adolescente dos coros sen carauta
Por Amauta castro
Girona, 16/05/2011
posted by amauta @ 12:23 PM
2 Comments:
Transmutado estou xa. Mañá todos 100% Lois... e a prenderlle lume a todo cos seus versos
Saúdos !!!
I really enjoyed your blog thanks for sharing
Post a Comment
<< Home