Un poema

Paralelamente a coñecermos a pedra coma Asorei
os fardeis da escravitude compilaban as historias de diáspora
os cans ouveaban ao sol incandescente negros crepúsculos
traballosa a dignidade percuraba martelos
mans moitas tan numerosas
repetían Vietnam
Vietnam
cando alfabetizada a rosa trobou Martí
e Amauta solfexou as sinfonías nas que o trópico
ensina palabras a Occidente


Amauta Castro
Girona 31/01/06